Drogą do szczęścia

Dwa

Nie wiedział czy ma się śmiać, czy płakać. Dziewczyna wydawała się jak najbardziej poważna, lecz jej słowa przeczyły całkowicie jej minie.

    „Twoją kara”, on, morderca, zbrodniarz jak nikt inny na nią zasługiwał. Ale absurdem było stwierdzenie, że ta słodka, mała, ładna, ale wkurzająca dziewczyna mu ją zgotuje.

    Po jej słowach jeszcze bardziej zaczął się wyrywać, pewien, że nieznajoma zwyczajnie ma świra.

    - To nic nie da, one cię nie puszczą. – usłyszał jej głos nad sobą.

    - Spierdalaj. – warknął, nadal nie przerywając swoich wysiłków.

    Musiał się wydostać, odzyskać broń i sprać na kwaśne jabłko tę dziewuchę. Miał słabość do ślicznych buziek, ale po tym, co ta smarkula mu zgotowała, nawet jej milutka twarzyczka jej nie pomoże. Walczył z tym zielskiem przez parę minut, aż poczuł, że brakuje mu sił. A zamiast choćby jakiegoś luzu, czuł, że pnącza oplatają go jeszcze mocniej.

    - Mówiłam, nie uwolnisz się. – zachichotała jasnowłosa.

    Hidan z mordem w oczach spojrzał na nią i od razu rozwarł usta. Otwierał i zamykał je, aż w końcu zdołał krzyknąć.

    - Na wszystkie cholery i kurwy tego świata! Nie molestuj mojej kosy!

    Nieznajoma zachwiała się na gałęzi zanosząc się śmiechem, a na koniec pokazała mu język. Hidan mógł jedynie patrzeć, jak ta mała wariatka obraca, głaszcze i co jakiś czas przytula się do jego śmiercionośnej broni. A to przecież on był jedynym, który mógł tak traktować swój skarb.

    - Jak cię dorwę…!

    - Cicho. – syknęła dziewczyna.

    - …to zobaczysz…!

    - Cii!

    -  …ty mała, jędzo…! – nagle w jego gardle znalazła się kępka liści, która uniemożliwiła mu jakikolwiek dźwięk

    Dziewczyna stanęła na konarze i bez ruchu, nasłuchiwała. Następnie zarzuciła sobie kosę na ramię i zeskoczyła na gałąź, gdzie on był przywiązany.

    - Musze na chwilę zniknąć, bądź grzeczny – zwróciła się do Hidana – Pilnujcie go. – dodała jakby do siebie, a po chwili znikła w gęstwinie.

    Zabójca z Akatsuki, mógł tylko patrzeć jak jego oprawca, a zarazem walnięta nastolatka, znika mu z pola widzenia.

    - Ten idiota omal nas nie wydał – irytowała się dziewczyna, siedząć między krzakami – Ja do niego grzecznie, nawet go nie udarzyłam, a on…

    - Związałaś go, zniewoliłaś i uprowadziłaś mu broń – przypomniała jej siedząca obok niej dziewczynka – Nie dziw się, że jest nerwowy.

    Jasnowłosa prychnęła i spojrzała podejrzliwie na towarzyszkę.

    - Spodobał ci się!

    Dziewczynka zrobiła gwałtowny ruch głowa, przez co jej rude loki zafalowały, a jej zielone oczy momentalnie przybrały gniewnego wyrazu.

    - Kaan! Pamiętaj kim ja jestem! Ja z nim?! Ze zwykłym człowiekiem?! Z mordercą i zbrodniarzem?! Ty…!

    - Skończ Lu, zrozumiałam.

    Ruda mruczała jeszcze coś pod nosem, ale umilkła, gdy zarośla naprzeciw nich zaczęły się poruszać, a tuż po chwili im oczom ukazała się grupka ludzi.

    - ANBU. – wyszeptała Kaan i zmrużyła oczy.

    - Chyba ich nie lubisz. – stwierdziła Lu.

    - Ja nikogo nie lubię Lulu, nigdy o tym nie zapominaj.

    Dziewczynka skinęła głową, jakby przyzwyczajona do podobnych wynurzeń towarzyszki i kiwnęła na nowoprzybyłych.

    - Co z nimi zrobimy?

    Na twarz Kaan wypłynął chytry uśmieszek.

    - Zabawki. – zaśmiała się jasnowłosa.

    - Co?

    - Zobaczysz Lu, zabawa dopiero się zaczyna. Ale najpierw trzeba przygotować planszę. – po tych słowach narysowała palcem na ziemi pojedynczy znak.

    Na efekty nie trzeba było długo czekać. Rośliny wokół nich jakby ożyły, a następnie zamarły, czekając na polecenia. Nawet niektóre ptaki przysiadły nieopodal i trwały w pogotowiu.

    Kaan wstała pomału i rozglądnęła się naokoło. A gdy jej wzrok napotkał przybyszów, pojawiła się w nim niebezpieczna iskra.

    - No to będzie ciekawie. – podsumowała Lulu, patrząc na to, co się działo.

~ * * * ~

Naprawdę was kocham! Wasze komentarze dodają mi skrzydeł^^

Nawet dzisiaj byłam w wisielczym nastroju *szefie, jeśli to czytasz, bój się, bo następnym razem cię walnę lampką>.<* to, gdy przeczytałam wasze opinie jeszcze raz, od razu pojawił mi się humorek:3

No i jak widzicie napisałam dalsza część miniaturki^^ Cieszycie się?

A teraz jeszcze mała informacja^^ Pojawiła się nowa ankieta, w której możecie glosować na wasze ulubione do tej pory wstawione u mnie opowiadanie. Czekam na wasze głosy! :D

A teraz informacja jedynie do Pani Black. Po przeczytaniu twojego komentarza doszłam do wniosku, że już ci lepiej^^ Niezmiernie się z tego cieszę, tym bardziej, że na poprawę twojego zdrowia miałam dodać popaprane yaoi. Ale, że już ci lepiej *zdąrzyłaś mnie opieprzyć, za to, że pisałam do ciebie jak do umierającej* to tego yaoi nie będzie *hurra, cieszcie się ludzie, nie będziecie skrzywieni emocjonalnie*.

Zdrowiej Black i wychodź z tego szpitala!!

Pozdrawiam:3